Keerpunt in mijn leven

Ik verlaat KPMG Consulting en werk ruim een half jaar niet. Ik lees, studeer en leef. Een ingrijpend keerpunt in mijn leven start in september 2000, de maand waarin ik benoemd word tot Director Strategy & Organisational Development van KPMG Consulting. De benoeming heb ik verkregen door mijn werk voor KPMG Consulting in het algemeen, en mijn samenwerking met de toenmalige voorzitter in het bijzonder. Acht weken na mijn benoeming probeer ik deze terug te geven; ik vind er weinig aan om Director Strategy & Organisational Development te zijn. Het is een nieuwe functie, geen breed gedragen functie en de inhoud ervan inspireert mij niet. Ik slaag er op dat moment niet in mijn benoeming terug te geven: mijn wil die me zegt dat dit niets voor mij is, is niet sterk genoeg op het moment dat mij verteld wordt dat er interessante projecten aankomen. Ik wacht. Ik wacht vier maanden en dan is het niet alleen mijn wil, maar mijn gehele systeem dat een luid “Stop!” laat horen.

Ik meld mij ziek en na enkele weken merk ik dat er een transformatie in mij gestart is, een diepere overgang. Ik zie dat ik een jaar eerder een pad ingeslagen ben dat weliswaar mijn ego streelt, maar dat me heeft afgeleid van wat ik belangrijk vind in mijn leven. De verkoop van onze organisatie leek mij heel belangrijk en sexy; mijn grote droom in die tijd was champagne klinken op de Nasdaq en onze initial listing daar te zien. Maar kijkend naar wat ik echt waardevol vind, realiseer ik me dat werken bij een beursgenoteerd bedrijf meer korte termijnfocus op financiële resultaten zal geven. Financiële resultaten als doel – dat is een doembeeld voor mij. En dan ook nog eens de financiële resultaten per kwartaal, niet per jaar of over een langere tijdspanne. Voor mij zijn financiële resultaten een middel, geen doel. En met het bedrijf in de verkoopetalage ging er eigenlijk al lange tijd veel aandacht uit naar de financiële resultaten. Kortom, ik ben de verbinding met mijn eigen levensdoel kwijt geraakt.
In deze transformatieperiode voed ik mijn ziel en zet ik mijn ego op een dieet van minder materie en uiterlijkheden, onder andere door afscheid te nemen van KPMG Consulting. Ik herstel de verbinding met mezelf door meditatie, lichaamswerk, schrijven, boeken lezen, muziek luisteren, films kijken en liefdevol samenzijn met anderen. Ik kom terug bij mijn missie: mensen weer tot leven brengen, de verbinding tussen mensen tot stand brengen. Ik ervaar zelf wat dat betekent.

Middenin deze periode valt ook 11 september 2001; een tijd waarin de wereld verandert. Ik zit dagen voor de televisie en zie daar de reacties van wereldleiders en burgers. Ik word treurig van de “oog om oog, tand om tand” reacties (“we’ll hunt them down”) en put moed uit oproepen tot dialoog. Ik zie parallellen in mijn leven en de wereld buiten – ik voel mij zeer verbonden.

Kerst 2001 besluit ik mijn carrière te vervolgen bij een organisatie zonder winstoogmerk, en twee weken later komt een advertentie van de Provincie Noord-Holland voorbij. Ik werk daar een jaar als leidinggevende van een aantal interne organisatieadviseurs en trainers. In dat jaar leer ik veel over angst binnen een organisatie, over medewerkers die hun passie buiten hun werk hebben en voor wie werk de middelen verschaft om die passie te leven, over dwangmatige verandering, over mezelf en dat dit niet mijn omgeving is.